تاریخچه کفش چرم

مشخص نیست که چه زمانی از چرم برای ساخت کفش استفاده شده است اما اولین کشف توسط باستان شناسان در یک غار ارمنستان در سال 2010 انجام شده است. قدمت تقریبی 5500 سال – بین دوره نوسنگی و عصر مفرغ – کفش از یک تکه پوست گاو ساخته شده است.

کفش معروف مومیایی یخچال اتزی حدود 5300 سال قدمت دارد. این ساختار کفش به طرز حیرت انگیزی پیچیده بود. رویه (کفش بیرونی) از پوست گوزن ساخته شده بود که قسمت موی آن رو به بیرون است و به عنوان محافظ در برابر رطوبت و کف آن از پوست خرس ساخته شده است که قسمت موی آن رو به داخل است و دارای ویژگی های عالی حفظ گرما است.

اما اعتقاد بر این است که اولین نمایش افرادی که کفش می پوشند نقاشی های شکارچیانی است که در غار آلتامیرا در اسپانیا یافت شده اند و قدمت آنها به حدود 15000 سال قبل برمی گردد.

قدیمی ترین کفش واقعی یک جفت صندل بود که باستان شناسان از غار تحقیقاتی آرنولد در میسوری، ایالات

متحده آمریکا کشف کردند. آنها از گیاهان ساخته شده اند و قدمت آنها 8300 سال است.

چرا چرم؟

کفش ها از مواد مختلف و در رنگ ها و شکل های بی نهایت ساخته می شوند. در روزهای اولیه ، شکل و ظاهر یک کفش فقط برای محافظت از پا در برابر آسیب ها و آب و هوا بود. با این حال ، در دوران مدرن تر ، سبک کفش به شدت تحت تأثیر مد قرار گرفته و از آن برای نمایش وضعیت پوشنده استفاده شده است. کفش های مدرن علاوه بر اینکه راحت تر و متناسب با آب و هوا هستند ، مخصوص استفاده های خاص از جمله کفش های زنانه و مردانه ، دمپایی، کفش ورزشی، چکمه، چکمه پیاده روی صندل و موارد دیگر طراحی شده اند.

در طول قرن ها ، چرم ماده اصلی کفش بوده است ، عمدتاً به این دلیل که همیشه به مقدار کافی در دسترس بوده است. امروزه ، اگرچه از مواد متنوعی برای ساخت کفش استفاده می شود ، اما به چند دلیل ، چرم هنوز در درجه اول اهمیت قرار دارد. می تواند بدون از بین رفتن قابلیت تنفس ، شکل گرفته ، دوخته شود و ضد آب شود. همچنین بسیار مقاوم بوده و از محافظت عالی در برابر صدمات پا کمک می کند. در مقایسه با کفش های ساخته شده از مواد دیگر ، هرگز به اندازه کفش چرمی عرق نخواهید کرد. در حالی که پارچه قابل تنفس است ، کیفیت ضد آب بودن آن و سطح محافظتی که در برابر صدمات ایجاد می کند به طور قابل توجهی از چرم پایین تر است. از طریق این ویژگی های برتر چرم ، هنوز هم بهترین ماده برای کفش است. بیشتر مواد جایگزین فقط به دلایل قیمت پردازش می شوند.

مواد و ارقام

از طیف گسترده ای از چرم ها برای ساخت بالاتنه کفش استفاده می شود و تمیز دادن به طور واضح بین انواع آن همیشه آسان نیست. متداول ترین انواع چرم عبارتند از: چرم صاف رنگدانه ای (پوشش اتصال دهنده رنگدانه در قسمت دانه) ، چرم آنیلین (چرم سمت دانه منافذ باز) ، چرم مومی یا روغنی ، جیر و نوبوک. پوست گاو دباغی شده با سبزیجات معمولاً برای چرم تنها فرآوری می شود. در اروپا ، تولیدکنندگان کفش موظفند نوع مواد و فرآیندها را به روشنی بیان کنند.

صنعت کفش با تولید 14 میلیارد جفت کفش چرمی در سال ، بزرگترین مصرف کننده چرم در جهان است. از این تعداد 11.5 میلیارد در کارخانه های آسیایی ساخته می شود که 8 میلیارد جفت فقط از چین آمده و این بزرگترین تولید کننده است. برای مقایسه ، فقط 26 میلیون جفت کفش در آلمان تولید می شود و تقریباً 5 میلیون جفت کفش در انگلیس تولید می شود (با تخفیف دو تولید کننده اصلی “New Balance” & .”Hotter” (britishfootwearassociation.co.uk)

بالای درخت خرید کفش ایالات متحده آمریکا است. از نظر آماری ، هر آمریکایی سالانه شش جفت کفش خریداری می کند. در اروپا ، ژاپن و کانادا ، مصرف کنندگان سالانه بین سه تا پنج جفت خریداری می کنند ، در حالی که مشتری چینی سالانه 2.5 جفت کفش خریداری می کند.

در آلمان ، هر زن 17.3 جفت کفش در خانه و مردان 8.2 جفت کفش دارند (طبق نظرسنجی انجام شده در سال 2014). این آمار با رفتار خروجی نیز تأیید می شود. طبق مطالعه ای که از سال 2015 انجام شد ، زنان دو برابر مردان برای خرید کفش هزینه می کنند.

نیاز برچسب زدن برای کفش

در اروپا ، تولیدکنندگان کفش باید الزامات برچسب گذاری روی تمام اقلام خود را داشته باشند. آنها موظفند مواد دقیق مورد استفاده در ساخت قسمتهای مختلف کفش را به صورت واژه یا علامت به روشنی بیان کنند.

اجزای زیر کفش باید از نظر ماده استفاده شده مشخص شوند:

1- 2- 3-

تصویر 1: بالا: سطح خارجی قسمت فوقانی.

تصویر 2: آستر و کفی: سطح آستر و کفی داخل کفش است.

تصویر 3: زیره: زیره بیرونی که با زمین تماس دارد.

مواد مشخص شده باید 80٪ از کل مواد استفاده شده را تشکیل دهد. در صورت پردازش چندین ماده (به عنوان مثال چرم و منسوجات به عنوان مواد فوقانی) ، مواد اصلی باید مشخص شوند.

مواد زیر مشخص شده است:

1- 2- 3- 4-

تصویر 1: چرم: این پوست و پوست حیوانات اصلی و بدون تغییر در ساختار اصلی فیبر است. موادی که از الیاف چرم محلول یا خرد شده تشکیل شده و به صورت ورق پردازش می شوند ، «چرم» نیستند. هر فیلم رنگی یا لایه ای که روی سطح چرم زده شود ، نمی تواند ضخیم تر از 0.15 میلی متر باشد.

تصویر 2: چرم روکش دار: این چرم با نقاشی یا فیلم ضخیم تر از 0.15 میلی متر است ، اما بیش از 1/3 ضخامت کل نیست. هر چیزی بالاتر از این ، باید آن را چرم مصنوعی توصیف کرد.

تصویر 3: منسوجات: این به معنی تمام پارچه های طبیعی و مصنوعی است.

تصویر 4: سایر مواد: این ماده تمام مواد پوشانده نشده در گروه های بالا مانند لاستیک یا پلاستیک برای کف را پوشش می دهد.

کفش با کیفیت چرم

معیارهای زیادی برای تعیین کیفیت کفش وجود دارد:

مقاومت در برابر مالش (مقاومت سطح چرم در برابر سایش مکانیکی

نفوذ پذیری بخار آب)

مقاومت در برابر اشک (نیرویی که باید برای افزایش پارگی موجود اعمال شود)

تغییر رنگ (لک شدن جوراب های ناشی از آستر چرمی داخل کفش)

چسبندگی رنگ چرم

رفتار خمش

مقاومت در برابر نور (مقاومت رنگ ماده در برابر محو شدن)

اصطلاحات اصلی چرم برای کفش

بالایی

قسمت بالایی آن در قسمت قابل مشاهده کفش از چرم است. قسمت عمده چرم فرآوری شده کفش را تشکیل می دهد. انواع چرمهای فرآوری شده از جمله پوست و پوست بسیاری از گونه ها نامحدود است. معمولاً ساختن بالاتنه از پوست گاو، پوست گوساله، پوست بز، پوست گوسفند و حتی پوست اسب با قیمت مناسب است. از پوست حیوانات عجیب و غریب نیز برای ساختن کفش بالا استفاده می شود ، از جمله چرم تمساح ، چرم مار و بسیاری دیگر از چرم های عجیب و غریب. بسته به شکل و ظاهر دلخواه ، چرم می تواند درشت یا دانه ریز، مات یا براق، فلزی یا درخشان باشد. بیشتر چرم های رویه برنزه از کروم است.